Film Nienawistna ósemka. Nigdy mi się nie znudzi. Każdy z widzów ma swój ulubiony film Tarantino. Nienawistna ósemka jest moim (a w zasadzie jednym z dwóch).
Film Nienawistna ósemka – Western na jaki zasługuję
Nie jestem fanem filmów z gatunku “western”. Przyznam, że obejrzałem kilka bardzo dobrych niemniej odtrąca mnie chyba dawny styl kręcenia tego typu filmów. Tarantino odświeżył ten gatunek do granic możliwości. Chyba nie da się lepiej tego zrobić. Kolejnym etapem byłoby matrixowe zwolnienie czasu lub marwelowskie super moce. Na szczęście Tarantiono nie poszedł w tym kierunku gdyż celem nie było zrobienie westernu, który ogląda się z zapartym tchem ze względu na świetne obrazy. Celem był…dialog. Ale podkreślmy. Gdybym miał oceniać film pod kątem akcji w stylu westernu to i tak była by dycha. Sceny typowe westernowe są świetne, brawurowe i krwiste.
Sam film ma w sobie każdy element jaki możemy sobie wyobrazić po wypowiedzeniu słowa “western”. Umiejscowienie, styl mówienia, pojawiające się odniesienia do historycznych wydarzeń w USA, broń, ubiór, wyposażenie, relacje między ludzkie. Mógłbym tak dalej ale to nie ma sensu. Wystarczy, że obdarzycie mnie tutaj zaufaniem gdy mówię, że ten film jest pełnoprawnym westernem.
Zanim przejdę do dialogu musze nadmienić jedną rzecz. Zdaję sobie sprawę, że są przynajmniej dwie grupy współczesnych widzów lubiących westerny. Ta lubiąca styl Tarantio i ta lubiąca styl Clinta Eastwooda (również wspaniały reżyser w mojej skromnej ocenie). Ja gdybym miał wybierać to przychylam się do stylu Tarantiono. Bo ma coś więcej do zaoferowania mimo wszystko. Dialogi.
Film Nienawistna ósemka – zagadki Aghaty Christie
Ma coś w sobie ten film przypominającego książki Aghaty Christie. Lekkość i tajemniczość. I zachętę do zobaczenia co dalej. Nie mam zarzutu do Tarantino. On jest wspaniałym analitykiem historii kina (i nie tylko). Wybiera to co najlepsze i mixuje po swojemu. Wychodzą z tego perełki (prawie zawsze). Nakręcił mało filmów ale każdy z nich jest co najmniej dobry (a przynajmniej w konkretnych płaszczyznach).
Wracając do Nienawistnej ósemki. Film toczy się w tempie dobrej książki. Zapoznajemy się z pierwszymi bohaterami, zaczyna nas oplatać sieć kłamstw i tajemnic. Pierwsze morderstwo. Napięcie. Relacje między uczestnikami przedstawienia wykreowanego przez tajemniczego nieobecnego. Rozwiązanie. Brutalne. I znów mogę od nowa obejrzeć ten film…
Film Nienawistna ósemka – gra aktorska
Nagromadzenie takiej ilości epickiej wręcz jakości gry aktorskiej w wykonaniu wielu aktorów zdarza się niepomiernie rzadko. Tarantino ma to coś co pozwala mu wykrzesać “niewykrzesalne” z każdego. Każdego aktora osadza a takiej roli, która jest idealna dla niego i my, widzowie nie wyobrażamy sobie innego wyboru. Tego się nie da opisać. To trzeba zaoczyć.
Film Nienawistna ósemka – efekty specjalne, obraz, muzyka
Tarantiono znów w formie. Piękne pejzaże. Przejścia z dużych przestrzeni w małe. Obraz służy podkreśleniu napięcia. Muzyka służy podkreśleniu napięcia. Ale… ani jedno i ani drugie nie przeszkadza w spijaniu dialogów. To one są kwintesencją.
Oczywiście nakręcone momenty eksterminacji bohaterów sprawiają guilty pleasure w maksymalnym stopniu. I oczywiści są świetne, wyczekiwane ale dla mnie akurat w Nienawistna ósemka są na drugim miejscu.
Film Nienawistna ósemka – chęć obejrzenia ponownie za 2 lata
Ja ten film mogę oglądać co pół roku. I do tej pory nie wiem co jest lepsze: pierwsza czy druga połowa filmu.
Film Nienawistna ósemka – ocena końcowa
Świetny western, świetna gra aktorska, piękne ujęcia, muzyka i dźwięki pełne napięcia. Jednym słowem: polecam! I jak to często bywa w przypadku świetnych lub bardzo słabych filmów wyszła mi krótka recenzja. No ale ciężko pisać coś innego w tym przypadku niż świetny, świetny, świetny…
Ocena 10/10!
Trailer & Teaser
